مقتدر مظلوم :: نوای وبلاگ

^{نام: قاسم ع}

^{نام پدر: امام حسن(ع)}

^{نام مادر: رَمله (معروف به امّ ابی‌بکر)}

^{تاریخ ولادت: اوائل سال 48 هجری قمری}

^{مدت عمر: 13 سال (بعضی سن او را 14 سال هم نوشته اند)}

^{تاریخ شهادت: عاشورای سال 61 هجری قمری در کربلا}

^{قاتل: عمروبن سعد(نفیل) اَزُدی}

^{محل دفن: کربلای معلی}     

               ^{مختصری از شرح حال حضرت قاسم(ع)}
                                                 

^{حضرت قاسم(ع) فرزند امام حسن مجتبی(ع) است}

^{و مادرش رَمله نام دارد. مرحوم شیخ مفید، سه نفر}

^{از فرزندان امام حسن(ع) را نام برده که در کربلا}

 ^{به شهادت رسیده‌اند که عبارتند از: قاسم، ابوبکر}

 ^{و عبدالله. و مرحوم محدث قمی فرزند دیگری بنام}

 ^{عبیدالله نیز یاد کرده است که او نیز در کربلا شهید شد.}

 
^{حضرت قاسم(ع) نوجوانی بود که هنوز به سن بلوغ}

 ^{نرسیده بود. او دو ساله بود که پدرش شهید شد}

 ^{و در مهد تربیت حسینی بزرگ شد و آن روح بلند و}

 ^{همت عالی در این جوان هاشمی اثری عمیق کرد}

 ^{و با اینکه در واقعه‌ی کربلا، نوجوانی کم سن و سال}

^{بود اما وقتی به میدان رفت بر خلاف انتظار لشکریان}

 ^{دشمن، چنان با شهامت و دلیرانه جنگید و بر قلب}

^{دشمن تاخت تا اینکه بر او حمله کرده و شهیدش نمودند.}

 ^{شهادت حضرت قاسم(ع) در سال 61 هجری قمری رخ}

^{داد و آنطور که سن آن حضرت را 13 سال نوشته اند،}

 ^{تاریخ ولادت ایشان را می‌توان اوائل}

 ^{سال 48 هجری قمری تخمین زد.}

^{شهادت قاسم(ع) در واقعه‌ی کربلا}

^{شب عاشورا، امام حسین(ع) به اصحاب فرمود:}

 ^{فردا همه‌ی شما کشته خواهید شد، قاسم(ع) نزد}

 ^{عمویش آمد و عرض کرد: عمو جان من هم فردا}

 ^{کشته خواهم شد؟ امام او را به سینه‌اش چسباند}

^{و فرمود: مرگ در نظر تو چگونه است؟ قاسم(ع) جواب داد:}

 ^{از عسل شیرین‌تر است.}

^{امام به او فرمود: تو بعد از بلایی عظیم کشته}

^{می‌شوی و عبدالله شیرخوار هم شهید می‌شود.}

^{روز عاشورا قاسم(ع) خود را آماده‌ی جنگ کرد و}

 ^{به حضور امام حسین(ع) آمد تا از او اجازه‌ی جهاد بگیرد،}

 ^{امام او را در آغوش گرفت و مدتی با هم گریه کردند}

^{، سپس قاسم(ع) اجازه‌ طلبید و امام به او اجازه نمی‌داد}

^{. هرچه آن امامزاده‌ی بزرگوار در اجازه‌ی جهاد، مبالغه}

 ^{می‌کرد، حضرت مضایقه می‌فرمود تا آنکه بر پای عموی}

 ^{خود افتاد و چندان بر آن بوسه زد}

^{و گریست تا از امام اجازه گرفت}

^{.
بعضی نقل می‌کنند که امام حسین(ع) هنگام روانه}

 ^{کردن قاسم(ع) به میدان، عمامه‌اش را دو نصف کرد}

 ^{نیمی از آن را مانند کفن بر تن قاسم(ع) نمود و}

^{نیمی دیگر را بر سر قاسم(ع) بست. شاید اینکه}

 ^{در سخن حمیدبن مسلم چهره‌ی قاسم(ع) به}

^{نیمه‌ی قرص ماه تعبیر شده از این رو بود که پارچه‌ی}

 ^{عمامه نیمی از صورت او را پوشانده بود.}

^{آنگاه حضرت قاسم(ع) به سوی میدان رفت و در}

 ^{حالیکه اشک بر گونه‌های مبارکش روان بود فرمود:}

 ^{اگر مرا نمی‌شناسید، من قاسم پسر حسن(ع) و}

 ^{نوه‌ی پیامبر(ص) هستم که برگزیده‌ای از سوی}

 ^{خداوند است، این عمویم حسین(ع) است که مانند}

 ^{اسیران، گروگان گرفته شده و در بین مردم گرفتار شده}

^{است. خدا این مردم را از باران رحمتش سیراب نسازد.}

 ^{سپس کارزار سختی نمود، به طوری که با آن}

 ^{کمی سن، تعدادی از دشمنان را کشت.}

^{حمیدبن مسلم نقل می‌کند: پسری را دیدم که}

^{برای جنگ از خیمه‌ها بیرون آمد، گویی رخسارش}

 ^{همچون پاره‌ی ماه بود، شمشیری در دست و پیراهن}

 ^{و شلواری بر تن و نعلینی در پای خود داشت که بند}

 ^{یکی از آنها پاره شده بود و فراموش}

^{نمی‌کنم که بند نعلین چپش بود...}

^{سپس عمروبن سعد بن نفیل اَزُدی گفت: به خدا}

 ^{سوگند به این پسر حمله می‌کنم، گفتم}

^{سبحان‌الله این چه قصد و اراده‌ای است که نموده‌ای؟}

 ^{این گروهی که پیرامون او را فراگرفته‌اند، برای او بس}

 ^{است آن مرد گفت: سوگند به خدا، بر او می‌تازم.}

^{پس بر قاسم(ع) تاخت تا آنگاه که شمشیری بر}

 ^{فرق مبارک آن مظلوم زد و سر او را شکافت،}

 ^{حضرت قاسم(ع) با صورت روی زمین افتاد و}

 ^{فریاد زد: ای عمو! به فریادم برس... حمیدبن}

 ^{مسلم می‌گوید: چون صدای قاسم(ع) به گوش}

 ^{امام حسین(ع) رسید، آن حضرت با شتاب سربرداشت}

^{و به قاسم(ع) نگاه کرد، آنگاه به عمرو حمله کرد و}

 ^{با شمشیری دست او را جدا نمود. عمرو فریادی}

 ^{کشید به طوری که لشکریان صدای او را شنیدند،}

 ^{سواران اهل کوفه حمله کردند تا عمرو را از دست}

^{امام رها کنند ولی همین که هجوم آوردند، بدن}

 ^{عمرو با سینه‌ی اسب‌ها برخورد کرد و او زیر پای}

 ^{اسبان لگدکوب و کشته شد. حمیدبن مسلم می‌گوید:}

 ^{چون گرد و غبار فرو نشست، دیدم امام بالای سر}

 ^{قاسم(ع) است و آن جوان در حال جان کندن می‌باشد}

 ^{و پای بر زمین می‌ساید. حضرت فرمود: سوگند به خدا}

 ^{که دشوار است بر عموی تو که او را بخوانی و او نتواند}

 ^{اجابت کند و اگر اجابت کند، تو را سودی نبخشد. دور}

 ^{باشند از رحمت خدا، جماعتی که ترا کشتند. آنگاه}

 ^{امام حسین(ع) قاسم(ع) را از زمین برداشت و در}

 ^{بر کشید و سینه‌ی او را به سینه‌ی خود چسباند و}

 ^{به سوی خیمه‌ها روان گشت، در حالیکه پاهای}

 ^{قاسم(ع) بر زمین کشیده می‌شد. سپس او را}

 ^{در نزد پسرش، علی‌بن‌الحسین(ع) در میان کشته}

 ^{شدگان اهل‌بیت خود، جای داد.}

^{روایت شده است که امام حسین(ع) فرمود:}

 ^{خدایا این گروه را نابود و پراکنده گردان و}

 ^{هیچیک از آنها را باقی نگذار و هرگز آنان را نبخشای.}

 ^{ای عموزادگان من، بردباری کنید. ای اهل‌ بیت من}

^{، شکیبایی کنید و بدانید که پس از امروز،}

 ^{دیگر هرگز خواری نخواهید دید.}

^{کثرت علاقه‌ی امام حسین(ع) نسبت به قاسم(ع)}

^{در علاقه‌ی زیاد امام حسین(ع) به قاسم(ع)،}

^{شواهد بسیاری ذکر شده حضرت سیدالشهداء(ع)}

 ^{در ابتدای امر، اجازه نداد که حضرت قاسم(ع) به}

^{میدان برود مگر بعد از التماس و بوسیدن دست و}

 ^{پای عموی بزرگوارش. هنگامی که امام حسین(ع)}

 ^{ناله‌ی حضرت قاسم(ع) را شنید، با شتاب به بالین}

 ^{او آمد و اینگونه به بالین شهیدی نشتافته بود و وقتی}

 ^{به بالین قاسم(ع) آمد، لشکر را نفرین نمود.}

 
^{امام حسین(ع) همانطور که صورت به صورت علی‌اکبر(ع)}

 ^{گذارد، وقتی که به بالین حضرت قاسم(ع) آمد سینه‌اش}

 ^{را به سینه‌ی او چسباند. حاصل اینکه از آنچه گفته شد}

^{، معلوم می‌شود که حضرت سید‌الشهداء(ع) به حضرت}

 ^{قاسم(ع) و علی‌اکبر(ع) به یک نحو محبت}

^{داشت و به یک چشم نظر می‌فرمود.}